شکوفه حسابی

زاده در شهری که پاییزش دست به دست تمام جهان می چرخد، کوچه ی عشقی که آذر نام دارد و من را در خودش جای داد، 28 خوش شانسی که صدای گریه و خنده ام را برای اولین بار شنید.
دختر نویسنده ای که اکانت جدیدش خیلی تنهاست(مو هویجی)
شاید من دختری بودم که خودم را در بیت بیت نوشته ها جا گذاشتم و از جاهای خالی ام نرگس ها دست به دست هم تنیده بودند.
شاید هم کسی هستم که زیر درخت خرمالو، با سیگاری که رد رژ قرمزم رویش باقی مانده به جایی خیره ام که تو من را در ان جا، تنها گذاشتی...انقدر تنها که امروز نرگس ها لب خندان به دور اوی تو تنیدند.
خیلی تنها ی تو...